luns, 4 de marzo de 2024

NOVOS BLOG DE 1º DA ESO

 GALEGO 1º ESO onde se reúnen os antigos blogs blogalizando e narciblog. 

VÍCHELO, MIRÁCHELO (2º ESO) nova versión do antigo blog do mesmo nome.

xoves, 22 de febreiro de 2024

Día de Rosalía 23 . febreiro . 1837 propostas creativas de aproximación ao mundo rosaliano.

 




"Só cantos de independencia e liberdade balbuciron os meus beizos aínda que ao meu redor sentirá dende o berce xa, o ruido das cadeas que debían aprisionarme para sempre, porque o patrimonio da muller son as cadeas da escravitude.

 

Eu, sen embargo, son libre, libre como os paxaros, como as brisas, como os árabes no deserto e o pirata no mar. Libre é o meu corazón, libre a miña alma, e libre o meu pensamento que se ergue ata o ceo, e descende ata a terra, soberbio como Luzbel, e doce como unha esperanza.

 

Cando os señores da terra me ameazan cunha mirada, ou queren lixar a miña fronte cunha mancha de oprobio, eu ríome coma eles rin, e fago, en apariencia, a miña iniquidade máis grande que a súa iniquidade. No fondo, non obstante, o meu corazón é bo, pero non acato os mandatos dos meus iguais e creo que a súa feitura é igual a miña feitura, e que a súa carne é igual a miña carne.

 

Eu son libre. Nada pode conter a marcha dos meus pensamentos, e eles son a lei que rexe o meu destino”



1-  Despois de ler e consultar sobre as palabras que non coñezas.
2- Que nos quere contar Rosalía de Castro neste texto escrito en 1857?

3- Que recursos literarios atopas nestas liñas?




Redacta dous textos distintos e independentes, tras ver estes vídeos e escoitar na aula as pertinentes explicacións sobre a vida a a obra de Rosalía. Os temas destes textos serían:
- O que eu destacaría da vida e obra de Rosalía.
- Como sinto eu que Rosalía está viva hoxe.
Unha última proposta polo día de hoxe, aprende este poema, un dos máis coñecidos da nosa autora:



Cando penso que te fuches
negra sombra que me asombras,
ó pe dos meus cabezales
tornas facéndome mofa. 

Cando maxino que es ida
no mesmo sol te me amostras
i eres a estrela que brila
i eres o vento que zoa. 

Si cantan, es ti que cantas
si choran, es ti que choras
i es o marmurio do río
i es a noite, i es a aurora.

En todo estás e ti es todo
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.





xoves, 28 de setembro de 2023

PREMIO NACIONAL DE POESÍA 2023 para YOLANDA CASTAÑO



Outra nova que nos alegra infinito, unha poeta que aínda ten moito que dicir.  Premo Nacional de Poesía paraYolanda Castaño polo libro Materia.

Unha entrevista na prensa

unha entrevista en tvG


domingo, 10 de setembro de 2023

Dúas novas para comezar o curso. Unha ben feliz, a outra un pouco máis tristeira.

 Dúas novas para comezar o curso. Unha ben feliz, a outra un pouco máis tristeira.



1 de setembro 2023 Paula Carballeira gaña o Premio Nacional de Literatura Dramática co texto: "As alumnas." Este Premio outorgado polo Ministerio de Cultura na modalidade dramática é a primeira vez que se lle concede a unha autora galega. Anteriormente dous dramaturgos galegos levaran este galardón, pero foi Paula Carballeira este ano a que á terceira logra este importante recoñecemento. 



O pasado 7 de setembro lamentablemente deixounos a autora dun monumental traballo de índole


folclórico, o Cancioneiro Popular de Galicia, obra de Dorothé Schubart de gran importancia por ser o mellor e máis moderno dos cancioneiros da tradición oral galega que temos. Unha fonte enorme de traballos e creaccións musicolóxicas de todo tipo que hoxe podemos consultar grazas ao labor de recolleita
que esta muller suíza logrou recompilar coa colaboración do filólogo galego Antón Santamarina.    

Nova en Nós diario

mércores, 21 de xuño de 2023

Tres marabillas para rematar o curso: O raio verde e a flor da auga no solsticio e a serea mariña.

 Unha marabila máis que podemos observar  no noso país con especial sentimento e emoción. Temos máis de 1000 quilómetros de costa para ver ese derradeiro raio de liz, o raio verde no solpor deste día máxico do Solsticio. E se Galicia é a terra dos mil ríos, son varios os milleiros de fontes que agroman por calquera parta para ir na procura das correntes maiores, regatos e ríos, mesmo do mar nas  nosas rías. Pois ben nas fontes no albor do día de hoxe podemos ver a flor da auga esa flor que nace xusto cando se ilumina cos primeiros raios do sol que nace máis forte na auga na fonte,  nas centos de fontes da nosa terra. 


Ambas están presentes na nosa literatura popular na nosa tradición oral... Outramente na nosa tradición e no escudo dos Mariño, hai unha serea. A serea Mariña foi capturada polo señor do pazo dos Goiáns seica nunha praia de Sálvora á quen pertencía esta illa. Aquela criatura con rabo de peixe foi levada a torre do pazo que este señor tiña en Boiro e disque a serea non falaba, permanecía muda. O señor Froilaz coidaba dela e conversaba, cantáballe e conversaba con ela con todo tipo de atencións e detalles aínda que da fermosa serea á que lle puxo o nome de Mariña non saíse palabra ningunha. Co tempo aquela serea comezou a sentir afecto por aquel home que notábaselle que estaba namorado perdidamente dela. Disque as sereas perden a cola de peixe e nácenlle as pernas cando namoran e así se entende que Mariña e maís o señor do pazo acabasne por casar e ter un fillo con ela. Mais Mariña, a pesar de ser feliz e saír da torre a pasear leda co seu filliño polos xardíns do pazo non dicía ren. 

Viña o tempo do solsticio e no pazo a servidume preparou unha cacharela para celebrar o San Xoán e os señores do pazo asistiron ao ritual alegre. Cando a fogueira ardía con furor o señor do pazo  pediulle o meniño a súa esposa Mariña que ata ese momento permanecera no seu colo e unha vez que estivo nos seus brazos o señor Froilaz finxiu que ía arroxar ao neno ao lume. tanta impresión causou aquela imprevista decisión do seu home que berrou de contado: Ai, meu fillo querido!!! E dende aquela, despois do susto e de perdoar ao seu home xa nunca máis deixou de falar e mesmo cantar como disque adoitan facer tan ben as sereas. 

martes, 6 de xuño de 2023

Lorca: poeta en galego

 Os 125 anos do seu nacemento traen a Galicia a aquel gran autor das letras castelás que se sentiu poeta galego a escribir  nesta lingua seis poemas (non escribiu en máis idiomas). 



luns, 29 de maio de 2023

Unha pequena homenaxe a Antonio Gala

 Jesús Quintero: "Señor Gala, ¿qué es lo más inteligente que se puede hacer en esta vida?"

Antonio Gala: "En principio yo le diría: irse a una playa. Pero en el fondo, de verdad, tengo que decirle que salir de esta especie de laberinto en que nos han metido, una vida que no es la nuestra y que no es la mandada. Que es una organización que necesita esclavos para seguir manteniendo la pura organización que necesita esclavos, y así hasta el final. Salirse de esa cadena terrible, desencadenarse. A riesgo de la soledad, a riesgo de la falta de comprensión, pero irse un poco al campo, en el mejor de los sentidos. Salir de esa extraña y monótona esclavitud de cada día. Darle a cada día su propio afán, pero también su propia sonrisa, su propio gozo, su propio color, su propio aroma. Eso es la inteligencia. Porque una inteligencia que no nos ayude a vivir, no la quiero. No me sirve para nada. No creo que le sirva para nada a nadie".